(تقوا مصونیت است نه محدودیت)
فرق است بین محدودیت و مصونیت، اگر هم نام آن را محدودیت
بگذاریم، محدودیتی است که عین مصونیت است. مثالهایی عرض می
کنیم: بشر خانه می سازد، اطاق می سازد با در و پنجره های محکم، به
دور خانه اش دیوار می کشد؛ چرا این کارها را می کند؟ برای اینکه
خود را در زمستان از گزند سرما و در تابستان از آسیب گرما حفظ کند،
برای آنکه لوازم زندگی خود را در محیط امنی که فقط در اختیار شخص
خود اوست بگذارد. زندگی خود را محدود می کند به اینکه غالباً در
میان یک چهار دیواری معین بگذرد؛ حالا نام این را چه باید گذاشت؟
آیا خانه و مسکن برای انسان محدودیت است و منافی آزادی اوست، یا
مصونیت است؟ و همچنین است لباس، انسان پای خود را در کفش و
سر خود را در کلاه و تن خود را به انواع جامه ها محصور می کند و می
پیچد و البته به وسیله ی همین کفش و کلاه و جامه است که نظافت خود
را حفظ می کند، جلو سرما و گرما را می گیرد؛ حالا نام این را چه باید
گذاشت؟ آیا می توان نام همه ی اینها را زندان گذاشت و اظهار تأسف
کرد که پا در کفش و سر در کلاه و تن در پیراهن زندانی شده و آرزوی
آزاد شدن اینها را از این زندانها کرد؟! آیا می توان گفت: خانه و مسکن
داشتن محدودیت است و منافی آزادی است؟! تقوا هم برای روح، مانند
خانه است برای زندگی، و مانند جامه است برای تن.
( پاورقی:ده گفتار، ص15.)
ماخذ: تمثیلات و تشبیهات در آثار شهید مطهری – ع صفحه:
