دل یک جوان آماده تر است برای توبه کردن تا دل یک پیر؛ چه خوب می گوید مولوی:

خاربن در قوّت و برخاستن

                خارکن در سستی و در کاستن

مثلی می آورد، می گوید: شخصی خاری را در سر راه مردم کاشته بود؛ این خار بزرگ شد. گفتند: آقا بیا این خار را بکن. گفت: دیر نمی شود، حالا می کنیم، یک سال دیگر می کنیم! سال بعد بوته ی خار بزرگتر شد، ولی خارکن چطور؟ پیرتر شده. گفتند: بیا بکن. گفت: دیر نمی شود، بعد می کنیم. سال به سال بوته ی خار بیشتر رشد می کرد، بیشتر ریشه می دوانید، تنه اش کلفت تر، خارهایش تیزتر و خطرش بیشتر می شود؛ اما خارکن پیرتر و از نیرویش کاسته می شد:

خاربن در قوت و برخاستن

خارکن در سستی و در کاستن

می خواهد بگوید: این ملکات رذیله، اخلاق فاسد، روز به روز در وجود تو مثل آن بوته ی خار بیشتر رشد می کند، بیشتر ریشه می دواند، تنه اش کلفت تر، خارهایش تیزتر و خطرش بزرگتر می شود، ولی تو خودت روزبه روز پیرتر می شوی و از نیرویت، از آن نیروهای مقدس تو کاسته می شود. وقتی که جوان هستی مثل یک آدم قوی و نیرومندی هستی که می خواهد یک نهال را بکند. به سرعت می کنی، ریشه اش را هم می کنی می اندازی دور، اما وقتی که پیر شدی، مثل یک آدم سست قوه ای هستی که می خواهد یک درخت قوی را با دست خودش بکند، هرچه زور می زند درخت از ریشه در نمی آید.

 - گفتارهای معنوی، ص125.

ماخذ: تمثیلات و تشبیهات در آثار شهید مطهری – ع      صفحه: 154

عنوان مطلب: تمثیل - خودسازی در جوانی